Χρηστάκης και Γεώργιος Ζωγράφος

Χρηστάκης Ζωγράφος

Ο Χρηστάκης Ζωγράφος (1820-1896), καταγόταν από το Κεστοράτι της Βορείου Ηπείρου. Αποφοίτησε από την Ζωσιμαία σχολή Ιωαννίνων. Εργαζόταν στην Κωνσταντινούπολη και στο Παρίσι ως τραπεζίτης. Γρήγορα κατάφερε να επιτύχει επαγγελματικά και να αγοράσει μεγάλες αγροτικές εκτάσεις (τσιφλίκια) στους νομούς Τρικάλων και Καρδίτσας.
Στήριξε ιδιαίτερα την ελληνική παιδεία με τη χρηματοδότηση και ίδρυση σχολείων (Ζωγράφεια διδασκαλεία). Συνέβαλε στην ίδρυση σχολείων αρρένων και θηλέων στην πατρίδα του στο Κεστοράτι, και στο Αργυρόκαστρο. Ο Χ. Ζωγράφος κάλυπτε επίσης σε συνεχή βάση όλα τα έξοδα διατροφής και ενδυμασίας 60 υπότροφων σπουδαστών (30 αρρένων και 30 θηλέων), επιμελών μαθητών, τέκνων φτωχών οικογενειών.
Οι γενναίες δωρεές που προσέφερε σε κάθε τομέα των γραμμάτων και των επιστημών, συνέβαλαν αποφασιστικά στη μόρφωση των υπό oθωμανικό ζυγό κυρίως ελληνικών πληθυσμών. Το Ζωγράφειο Λύκειο στην Κωνσταντινούπολη πήρε το όνομά του, λόγω αστρονομικού ποσού που πρόσφερε για την ανέγερσή του.
Είχε τέσσερα παιδιά, τον Γεώργιο Χρηστάκη - Ζωγράφο, την Μαρία Ζωγράφου, σύζυγο του Κωνσταντίνου Καραπάνου, την Σοφία, σύζυγο Αλέξανδρου Ρώμα, και την Θεανώ Ζωγράφου, σύζυγο του Λεωνίδα Δεληγεώργη.


Γεώργιος Χρηστάκης - Ζωγράφος

Ο Γεώργιος Χρηστάκης-Ζωγράφος ή Γεώργιος Ζωγράφος (1863-1920) ήταν Έλληνας πολιτικός, που ανέλαβε Πρόεδρος της προσωρινής Κυβέρνησης της Αυτόνομης Δημοκρατίας της Βορείου Ηπείρου (1914) καθώς και δύο φορές Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας.
Κατάγονταν από το Κεστοράτιο, χωριό βόρεια του Αργυροκάστρου, ήταν ο γιος του ευεργέτη Χρηστάκη Ζωγράφου. Ο Χρηστάκης-Ζωγράφος σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Παρίσι και το Μόναχο. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα ασχολήθηκε εντατικά με την βελτίωση των καλλιεργειών στα μεγάλα πατρικά κτήματα που διέθετε στην περιοχή της Θεσσαλίας. Ταυτόχρονα, υποστήριζε την εκούσια απαλλοτρίωση των μεγάλων περιουσιών και ο ίδιος μάλιστα πούλησε σε ακτήμονες σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές μέρος των κτημάτων του. Το 1905 εισήλθε στον πολιτικό στίβο, εξελέγη βουλευτής Καρδίτσας, ως δηλιγιαννικός, το 1906 ως ραλλικός. Το 1909 υπήρξε Υπουργός Εξωτερικών σε κυβέρνηση του Δημήτριου Ράλλη (7 Ιουλίου-15 Αυγούστου).
Με τη λήξη των Βαλκανικών Πολέμων (1913) ορίστηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο γενικός κυβερνήτης της απελευθερωμένης από τον ελληνικό στρατό Ηπείρου. Υπηρέτησε ως Κυβερνήτης το διάστημα από 29 Μαρτίου ως 31 Δεκεμβρίου 1913.
Όταν οι Μεγάλες Δυνάμεις επιδίκασαν την Βόρεια Ήπειρο στην Αλβανία, οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου σχημάτισαν υπό την Προεδρία του προσωρινή Κυβέρνηση στις 16 Φεβρουαρίου 1914, ανακηρύσσοντας την Αυτονομία της περιοχής. Την επόμενη ημέρα ανακηρύχτηκε η αυτονομία και σε συγκινητική τελετή στο Αργυρόκαστρο, πραγματοποιήθηκε η υποστολή της ελληνικής σημαίας και η έπαρση της σημαίας της Αυτονομίας.
Μετά τις στρατιωτικές επιτυχίες του τοπικού βορειοηπειρώτικου στρατού, την υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας και την επανείσοδο του ελληνικού στρατού στην περιοχή, ο Γ. Ζωγράφου αποσύρθηκε από την Βόρειο Ήπειρο, παραδίδοντας την διοίκηση της περιοχής στις ελληνικές αρχές. Εν συνεχεία, επανεκλέχθηκε βουλευτής και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Παραιτήθηκε από το αξίωμα αυτό και λίγο αργότερα (Δεκέμβριος 1914) εκλέχτηκε συνδιοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας, θέση που διατήρησε ως τον Σεπτέμβριο του 1917 με ολιγόμηνη διακοπή. Κατά το διάστημα της διακοπής αυτής (25 Φεβρουαρίου-10 Αυγούστου 1915) διατέλεσε και πάλι Υπουργός Εξωτερικών σε κυβέρνηση του Δημήτριου Γούναρη. Αγωνίστηκε σε αυτό το διάστημα για την είσοδο της χώρας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ, καθώς θεώρησε ότι αυτή η κίνηση θα ωφελήσει σημαντικά τα εθνικά συμφέροντα. Όμως δεν εισακούστηκε και αποχώρησε από την κυβέρνηση.

Πηγή: www.el.wikipedia.org